Wiem

To prawda, uśmiech przywraca nas
do życia.Bardzo ładny wiersz.
Pozdrawiam.

piekny. :)

Cudownie by było Karl, ale tak sobie myślę, podobnie
jak Adaśko, że odrobina smutku pozwala bardziej
cieszyć się z radosnych chwil.
Bardzo dobry wiersz.

Smutek z radością mieszają się. Podoba mi się.
Pozdrawiam

nie da się lecz to zalezy od Nas samych
pozostawię usmiech :)
pozdrawiam:)

Zycze zebys odroZnic potrafil:) / zgrabna refleksja
dla pana co rymami wlada:)

Czasem i smutki potrzebne, by uśmiech później
docenić.:)

Smutki oddzielić, zapomnieć,
zostawić same radości...
aby na ludzkiej twarzy
nareszcie uśmiech zagościł

dziekuje za usmiech :))))))

Smutki oddzieli:)Pozdrawiam

najważniejsze ze wiesz
i tak niech pozostanie napełnione wiarą

i u mnie uśmiech zagościł dzięki tobie!ja też
chciałabym wiedzieć komu np.zufać,a komu nie,też
wiedzieć chciałabym kto wilkiem jest w owczej
skórze,ale to nie możliwe-niestety,ale smutki
oddielić,a radości zostawić-i tu wiara przecudna się
kłania,a ja pozdrowionka ślę

Pozostawię uśmiech ..:)))))))

Gyby umieć rozróżnić,kto szakal
a kto łania.. zostawić same radości- ech, życie byłoby
piękne.

"Smutki oddzielić, zapomnieć,
zostawić same radości...", gdyby to było takie proste.
Pozdrawiam :)

Refleksyjnie, samo zycie.
Pozdrawiam:)