***

Zamknąć się w swoim
Małym świecie
Nienamacalnym
W sto siedemdziesiąt sześć
Dziewiędziesiąt dwa
Na siedemdziesiąt
Na dziewiędziesiąt siedem

Bez tłumu ludzkości
Tylko własna przestrzeń...
Beztlenowa łąka wyobraźni...
Bez kwiatów...
Bez drzew...

Takie pusto-pełne

Sama ze sobą
I ja...
I moje myśli...
I wszystko...
I nic...

I bezdrzewnie...

I po co,
Jak bez Ciebie?

Dziękuję Ci, że jesteś przy mnie i dzięki Tobie mam siłę by nie zamykać się już w sobie...

autor

{)i(}_Motylek_{)i(}

Dodano: 2008-02-22 14:28:25

Ten wiersz przeczytano 586 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie