***

uderzam ohydztwem o krawędź
o brzeg stołu na którym wspólnie
kroimy chleb
wychodzę z siebie i kopię nogą
w drzwi dawno zardzewiałej percepcji
co nie może nabrać właściwego tempa
po tragicznym wykolejeniu w czasie transportu
wysokoszkodliwych substacji
rozbryzguję zepsuty jogurt
w geście samopotępienia
na lustrze odbijającym resztki mojej twarzy
przywołuję do porządku
sumienie recydywisty z raczej świętych
rejonów społeczno-rodzinnych
i znów wracam z powrotem
do kornej modlitwy
dziękczynienia za cud porannej
radości własnego dżihadu
utopionej w skrwawionej dżemem
mlecznej zupie z kluskami

autor

czandala

Dodano: 2004-12-03 02:25:34

Ten wiersz przeczytano 580 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Obrazkowy Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie