***

Nadszedł czas by już wylądować
lot ten ,a własciwie rejs nieudolny
iskrzy się jak pierścień solny
pozwala sól swą zlizywac,pozwala się całować

Później jakbym tak zaczął czuć
piekło w grocie swojej wyściełanej czerwienią
Chciałbym poznac jak się barwy mienią
nim zaczną jaskrawością po oczach ślepca kłuć

Chciałbym przeczuć i siebie samego ostrzec
że pustka szykuję pieść by mocniej przycisnąć
jako ze jestem słaby,nie bede w stanie się oprzeć
zanurze się w zadumie i spojrzę jak sny me zawisną

A lina urwie się w imie szlachetności
by sprawić że szydercy w cud uwierzą
Ty oprawco ,nie zakopuj w duszy miłości
Nawet najdzikszych i złych zwierząt !

Kroki niewidzialnych duchów pragną iskrzyć
w pustym ,zasłoniętym smutkiem obyczaju
i piach pustynny w imie idei swych sie wichrzy
dorastając w niewoli ,umierając w wolnym kraju.

autor

TRUEposh

Napisany: 2005-05-18 Dodano: 2005-06-10 19:16:07

Ten wiersz przeczytano 420 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie