wiersz I

Kobiecie, Która Na zawsze pozostanie w moim sercu.

Patrzę na nieba bezkres
Myślami równie daleko jestem
Tyle pytań, żadnej odpowiedzi
Cóż za bezsens

Promienie księżyca oświetlają mą twarz
W oczach miliony gwiazd
Każda z nich innym pragnieniem jest
Każda z nich, innym snem

Ciepła dłoń dotyka mą Twarz
Odwracam się i widzę ją
Najpiękniejszą z wszystkich gwiazd
Jest tu, obok mnie

Szczęście, miłość, dobro i wdzięk
Wszystko w jednej osobie ukryte
Znikają już niebo, znika już księżyc, nie ma już gwiazd
Pozostałaś tylko Ty

Wyciągam dłoń do jej dłoni
Chcąc poczuć jeszcze raz szczęścia smak
Lecz rozpłynęła się, niczym sen
A życie stało się koszmarem


Serce pękło już dawno, pozostał tylko pył
Jednak wciąż tęskni, wciąż tylko z nią chce być.

Nadzieja matką głupich… tak to prawda…, ale kto nie ma nadziei jak może nazwać się mądrzejszym od nich?

autor

Glupiec

Napisany: 2008-01-24 Dodano: 2008-01-24 23:36:47

Ten wiersz przeczytano 496 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie