*...*

jak bardzo chcemy widzieć pięknych ludzi...

Stojąc na przystanku codziennie ją spotykał
Obserwował długo...
Rozkładał ideał całości na doskonałość czynników pierwszych

Podziwiał nieprawdziwość widoku:

Te piękne złote włosy
( farbowane)
Ciemne lśniące oczy
(od przepłakanej nocy)
Rumieńce na policzkach
( pojawiają się zawsze po usuwaniu ciał obcych z organizmu)
Praktyczne krótkie paznokcie
(efekt zestresowania)
Zgrabność sylwetki
(piękno obsesji)

Przepisywał jej wyimaginowane cechy:

Marzycielka- ciągle błądzi wzrokiem
(zaburzenia tożsamości)
Pewnie ma kotka- lubi zwierzęta
(pierwsza rana to cyrkiel, druga tępy nóż)
Czyta książki- zrównoważona i z zasadami
(poradnik psychologiczny dla niedoszłej wariatki)

Tak...to jest ideał, wyśniona kobieta
(sen prysnął szybciej niż mu było pisane)

...niestety wciąż za szybko odchodzą To odświerzona wersja wiersza który sama sobie napisałam na imieniny

autor

white shrew

Napisany: 2005-05-04 Dodano: 2005-05-04 15:09:40

Ten wiersz przeczytano 435 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie