***

Siedziała ze ścianami.
Jej myśli rozmawiały z kartką papieru.
Biurko wołało, że chce stąd wyjść.
Dywan nie chce już być deptany.
Firanka nie chce zasłaniać światła.
Tapczan ma dość znoszenia ciężarów ludzkich ciał.
Odtwarzacz muzyki ma dość grania.
Długopis odmawia pisania.
Linijka nie będzie dalej odmierzać.
Gumka przestaje mazać..
Szyba w oknie pęka..
Do pokoju wdziera się powietrze.
Powietrze pełne smrodu!
Smród śmierdzących ludzi..
Głupich człeków.
Ich dusze chcą zawładnąć umysłem dziewczyny.
Tysiące śmierdzących dusz chce pochłonąć jej umysł.
A ona dalej myśli.
Głębiej, coraz głębiej wchodzi w swój umysł.
Myśli (!)

Smród przestaje być smrodem?
Ucieka przez pęknięte okno.
..Nie mogąc wytrzymać jej myśli!

Dziewczyna krzyczy! Woła oświecony tłum!
..Lecz nikt nie przychodzi

Dziewczyna pada,
Miliony śmierdzących dusz wysysa jej myśli,
Pochłania umysł.

Światem zawładnęli głupi ludzie!
Świat upadł razem z nią!

Zapadł śmierdzący zmrok!!!

autor

Majeranna

Dodano: 2011-02-03 21:09:06

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie