***
Jak ziarno piasku po pustyni się toczy
tak ja po świecie dziś chodzę.
I chodź tyle ziaren piasku i ludzi tu
jest,
ja sama samotna się czuję.
Przyjaciół tu nie mam, znajomych nie
szukam.
Jak kropla wody po ulicy się toczę,
może znajdę kogoś bliskiego, obcemu
zaufam.
W chaosie świata zagubiona przez życie
idę,
głowa spuszczona w pokorze przed
strachem.
Milcząc, podążam ulicą nieszczęścia ze
wsząd
słysząc.
Krzyk, płacz i błaganie o pomoc. Obojętna
idę
dalej.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.