P r z e b u d z e n i e

zobojetnienie.... najgorsze z uczuć.....
i klimat wiersza zimny, nieprzystępny....
świetnie dobrany do tematyki....

jesli sie znow zbudziles to wiesz ze nadal zyjesz i
wciaz mozesz planowac co dalej
robic bedac soba

Wiersz ...reflesyjny...podoba mi się forma..super.

Trzeba pamietac ze kazde przebudzenie to cudowny
dzien...czy to bedzie poniedzialek lub 13 nie
konecznie grudzien aczkolwiek 13...

Ciekawie ujęty temat. Kiedyś trzeba się przebudzić nie
można zostać w miejscu.

Kolejny twor na ta sama modle. Rozumiem ze autor stara
sie byc oryginalny ale wydaje mi sie ze nie tak latwo
zostac Mrozkiem poezji.

Twój wiersz wyjątkowo celnie oddaje mój nastrój:
zobojętnienie, bezcelowość... Rano nie mogę się zwlec
z łózka a dzień wydaje sie szary i nijaki... Jakże
beznadziejnie czuje się człowiek chory. Czekam, az
ktoś, lub coś w końcu mnie "zneutralizuje" a potem
wywoła bodziec chęci!

Bycie sobą to wielka jest sztuka, lecz ten nim nie
będzie, co drogi nie szuka. Interesujący wiersz.

Czasem się budzimy i wszystko za oknem ma złowrogie
kształty-na szczęście to mija!Co do formy wiersz
ocenili Cię już poprzednicy...

Bądź... radością w chwili smutku
Bądź... wiatrem w upalny dzień.
Bądź wszystkim czym chcesz .
Ale zawsze sobą.

Piękne zatrzymanie w kadrze uczucia
marazmu,zobojętnienia wobec przesuwających się
obrazów.Bardzo dobry wiersz Brawo! Forma bez zarzutu

być sobą w czystej postaci? hmmm ... trudne wyzwanie