...............
Daleka tam droga. Do gwiazd. Do Ciepła. Właśnie postanowiłam tam wyruszyć. Nie wiem jeszcze jaką ścieżką. Pewnie znowu zajdę pomiędzy szczerość a nieszczerość i spotkam na drodze nicość. Moja nicość powstała z nieskończoności moich potrzeb czucia. Czucia czegokolwiek. I tak łapię cokolwiek by choć przez chwilę żyć ze świadomością że potrafię. Ale nie potrafię i dopiero teraz to wiem. Nie potrafię biegać po drzewach ani się bawić bo moja potrzeba tego nie czuje. Ona nie chce się męczyć moim jestestwem więc siedzi sobie spokojnie w fotelu i popija piwo którego mój organizm już nie trawi więcej. I tylko ciągnie mnie za włosy i krzyczy „więcej więcej …żebyś nie pamiętała…żebyś nie była świadoma”. Ale jest też między wierszami nadzieja która się skrada cichaczem i ja ją już słyszę w pobliżu. Założyła glany i ubrała się na czarno. I tylko paznokcie ma turkusowe. Tak jak lubię najbardziej. I najbardziej lubię herbatę waniliową i Gigerego i tą przestrzeń między moją miłością a niczym. I lubię spacerować z fajką w ręku i to koniecznie słabą i cienką bo to jedyna oznaka kobiecości we mnie. I na swojej drodze ku Światłu wypalam dużo tych cienkich fajek i nie wiem czemu mi to koi myśli. Jakby ta odrobina trucizny sprawiała że mój organizm funkcjonuje normalnie. A ja normalnie to nawet z łóżka nie wstaje tylko się zwalam bo światło przybrało kolor ciemności i zaświeciło najciemniej jak mogło. I wszędzie Giger Giger Giger Giger……… na ścianie budynku przy torach w mojej głowie i na pulpicie mojego komputera. Zamienił miejsce ze zdjęciem mojego wymarzonego ciała które poszło pić za głosem swojej potrzeby. I świat mi się pali pod nogami i nie umiem już chodzić boso. I pali mi dusze. Spopiela marzenia. Więc pływam w przestrzeni. Pod prąd….”...bo kochać to ubrać komuś skrzydła...by mógł lecieć.. tam gdzie wolność...czekać cierpliwie by zrozumiał gdzie dom...” Wróć już do domu bo tęsknię…… K.
PeopleAreStrange
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.