***

bratu

Za nami nasze rzeki,
brzegi nurtem poderwane
z kroplami deszczu
jabłka z drzew,
z bezsilności
płaczę , patrząc na
z ręki krew
w gniewie
w ciszy odpływa życie
wspomnienia śmiechu w obcy nurt

Jak zapobiec, zatrzymać, zawołać...
została tylko miłość
tak cicho, boli

Marzenia , takie proste
Zawiesić jabłka na gałęziach,
patyk rzucić w wodę , tak by nie utonął,
echo śmiechu powraca na brzeg

autor

majka-kasia

Dodano: 2008-07-17 10:04:23

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie