:(:(:(:(:(
Za smutnym dniem nadchodzi smutna noc
Taka jest wlasnie smutku moc
Smutna nuta wpada w moje uszy
Boże... niech mnie ktoś ogłuszy!
Siedze sobie tutaj sama
I zostane tak do rana
Myśle sobie o nicości
I o ludzi złych podłości
Smutek jest najwiekszym złem tego świata
Bo dręczy ludzi przez te wszystkie lata
W których cierpią wiecznie tak
Aż zostanie po nich wrak
Nicość, nicość mnie pożera
Bramy szczęścia nie otwiera
Żal mnie ściska tak po trochu
Aż zostanie kupa prochu
Nicość , nicosc mnie zabija
Nóż w serce mi wciąż wbija
Zaraz zdechne niewytrzymam
Tego nigdy nie powstrzymam...
Ludzi tez nic niewartych spotykam
i O nicosc wciaz sie potykam
Sama tez jestem nic nie warta
Taka juz moja zycia karta
Moje zycie nie warte tez jest nic
Wiec po co mam śnić?
Sny te warte tez sa nic..:(:(
Bo rano budząc sie..
Placze ze to był tylko sen..
upadlyaniol
Komentarze (3)
bardzo smutny wiersz,bardzo....aż trudno cokolwiek
napisać...życzę uśmiechu i i dużo słoneczka...
Zmieniłabym na pewno tytuł, zresztą całą resztę też.
Za smutno tutaj...
ale to nieprawda,że życie,że Ty,że ludzie to nic...a
smutek...jest,czasem jest go dużo...i tu możesz
powiedzieć"to nic,wiem przecież,że smutek zawsze
przeplata się ze szczęściem"...wystarczy w to
wierzyć...