Wiersz czterysta drugi
Żal tych słów
które raniły innych
żal tych oczu
które przeze mnie płakały
żal tych pięknych snów
które jawą się nie stały
żal mi naszego człowieczeństwa
i nie wiem dlaczego mi żal
może dlatego że
diabelscy jesteśmy
zamiast anielscy
a jeśli nie wiesz
będąc w życia podróży
gdzie się zatrzymać
to jest taki piękny przystanek
zatrzymaj się na
takim przystanku gdzie
zobaczysz samotnego człowieka
autor
neplit123
Dodano: 2019-01-22 16:02:14
Ten wiersz przeczytano 370 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
zatrzymałam się :) - pozdrawiam Cię neplicie
Coraz mniej aniołów...
Pozdrawiam :*)
☀
:) pozdrawiam serdecznie ...