Wiersz sześćset czternasty
Uciekają ludzie uciekają
od śmierci do życia
od samotności w stronę miłości
uciekają ludzie uciekają
i w tej gonitwie zapominają o nadziei
i o tym że tu nie jest ziemia obiecana
uciekają ludzie uciekają
tak mało mają lecz
w obrone bierze nas obietnica
że po śmierci będzie raj
uciekają ludzie uciekają
ja też uciekam
by być bliżej człowieka.
autor
neplit123
Dodano: 2021-03-17 14:58:38
Ten wiersz przeczytano 430 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Uciekają gdzieś i od czegoś. Oby było jedynie gdzie i
żeby trwała nadzieja że tam będzie lepiej. Pozdrawiam
z plusem:)
Uciekają oj uciekają a raczej wykruszają się w
pandemicznym tempie...pozdrawiam