Wierszyk, który stawia na nogi

Prasuję, sprzątam, ścieram kurze.
Śmieję się: "Augiaszowy topos".
Pocieszam, że kobiety nudne
nieskazitelnie mają w domach.

Gotuję, skwierczy na patelni,
w garze bulgocze szponder - przedni.
I na bolesnej nodze skaczę,
jak skaczą ci niemądrze dzielni.

Wiersz w międzyczasie - czasu szkoda
na te niemowy (funkcja - dodaj).
Ziemniaków, kurtka, nie kupiłam -
świtem do sklepu (na tych nogach,

które się wzięły i uwzięły,
bym czuła przez nie życia przepych).

Porządek w szafie - jeszcze w głowie
nieład (artistic jak się patrzy)!
I to czekanie zakręcone
myślą, że w szafie niedość kapci,

by jutro przyjąć, no i podjąć...,
tych, którzy sobą sprawią radość.
Znajdują sens bolesne nogi -
gdy niosą witać gwar u progu.

autor

grusz-ela

Napisany: 2016-09-23 Dodano: 2016-09-23 18:34:46

Ten wiersz przeczytano 1620 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie