Więzień

Wiersz niedawno znaleziony posród sterty kartek....

Łańcuch na rękach,
Kajdany na nogach,
Pętla tuli szyję,
Czarny metal błyszczy na mej skroni,
A sznury łączą z drewnianym stołem…

Taki już mój los…
Więzień…

Bez przeszłości i przyszłości…
Zawieszony w niebycie życia…

Ciemność ogarnia każdy mój zmysł,
Otępienie...
Oddaje ostatni skrawek umysłu… dla wiary…

Tęsknota przygniata,
Przywołuje wspomnienia,
Wolność – istnienie, które oddałem nadziei…
Nigdy już tego nie osiągnę, nie poczuję…

Krąg został zamknięty…
Tylko ty możesz otworzyć kraty!

Wybacz…
Wybacz!

Proszę...

autor

Nasty08

Dodano: 2007-01-03 18:25:39

Ten wiersz przeczytano 617 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie