'Wikariusz'
patrząc przez pryzmat czyli: "Wielkość" - C. K. Norwida
* * *
"Był wielki" - głoszą
dowodząc pomnikiem
*
Drudzy - " ... Subito" - proszą
By: 'będzie pewnikiem'
*
smreki, błonia, morza
tylko Mu szumiały:
' Wielkim?
Być nie może
... , który JEST
W s p a n i a ł y '
*
autor
janusze.k
Dodano: 2015-04-02 06:41:30
Ten wiersz przeczytano 578 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
piękny wiersz :) o Wielkim człowieku, odczytuję że
mowa o Świętym Janie Pawle II, pozdrawiam serdecznie:)
och, Ci Wielcy jak często pokazują, że są mali... i
odwrotnie :(
Wielkie Podziękowanie WSZYSTKIM
ludzie mówią o Nim Wielkie rzeczy,
a On po prostu wysiadając z samolotu całował Tę ziemię
do której przybywał. Tak jak kapłan całuje ołtarz na
początku każdej Mszy ...
i stąd ów "szum" Ziemi
Super, troszkę zapachniało moim ulubionym Księdzem
Twardowskim:)))))))
Ale ładnie to Janusz wyraziłeś a ostatnia dla mnie
naj:))) Wesołego Alleluja:)) Mało teraz siedzę, bo
grypa jakby znowu wróciła:)
Świetna refleksja,trafna!
Radosnych,błogosławionych,
rodzinnych Świąt życzę:)
Wielkość jest wspaniała, bo pozornie jest mała.
przewrotna puenta... prawdziwa:)
Piękna refleksja! Pozdrawiam!
,,SANTO SUBITO!,, Wielki Karolu.
Wesołych Świąt.