Winobranie
Pachnie mi jeszcze winne grono słodyczy
dojrzałością
Co w rodzinnym domu po ścianie pnie
winorośle
Wśród listowia swego kiść obok kiści
Kołysze się na wietrze w słońcu pięknie
lśni
Przenika nozdrza zapach ojcowskich
spracowanych dłoni
Gdy wraz z jego potem sok płynie z
winogronu
Smak ten powraca co rok choć inna jego
gama
Brakuje w nim młodości zdrowia mojej
mamy
Przywołuje wspomnienia gdy w dłoniach zbyt
małych
Biegłam do pomieszczeń gdzie wina
dojrzewały
Trzymając te największe zerwane świeżo
owoce
Wołając od progu mamo tato te są
najsmaczniejsze
autor
mewa37
Dodano: 2009-08-22 16:05:25
Ten wiersz przeczytano 1439 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Przepiękny wiersz, wzruszyłam się do łez. Z serca
płynęła Ci droga Mewo wena i sercem pisałaś.
Uwielbiam takie klimaty, też mam winogrona w moim
zakątku. Z serca dziękuję za komentarz i pozdrawiam
:))))
Uwielbiam winogron.Wiersz bardzo ładny,
miłe i ciepłe wspomnienia.Pozdrawiam.
Pachnący i ciepły wiersz. Przyroda,rodzina,
wspomnienia, dobry temat i ładnie opracowany.
smaczne wspomnienia...narobiłaś smaku na
wino/grona...pozdrawiam