Wisi na drzewie.

Wisi na drzewie,
Wśród mroków i cierni,
Kapie z niego miłość,
Sfermentowana nicością,
Tworząc kałużę pustą i gorzką.

Głucho odbija się rozpacz niczyja,
I grają marsz pogrzebowy,
Choć nikt nie przybywa i nikt nie odchodzi.

w żalu i smutku pęka nadzieja,
Z tęsknoty za życiem,
Którego już nie ma.

Czeka ratunku,
Jak słońca w noc surową,
Lecz nikt się nie kwapi,
Aby dać dłoń pomocną!
Sercu, które wisi
Nad życia koroną.

Z serii Dla Serca.

autor

niewierna_zyciu

Napisany: 2008-04-27 Dodano: 2008-04-27 13:35:45

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie