Wiszące ciało

Pełne sytości uśmiechy, życia maski na twarzach
Mogły być bardziej prawdziwe, zrzucić ciężar fałszywości
Nie pasowałem do wzoru kłamstwa, poddałem się
Rysując ostateczną drogę wyrwania się z niewoli

Godzina

Opuściłem ten zamknięty świat nieporozumień
Nie byłem w stanie ciągle stawiać oporu
Wiecznym problemom rysowanych tą samą czarną
Kredką krzywych spojrzeń

Kwadrans

Opuściły mnie wszystkie codzienne światy
Przebłysk geniuszu zakreślił nowy tor
Celu stojącego ponad wszystkim,
Co umarło wieki temu w schemacie

Minuta

Sznur spleciony własnych błędów
Ściśle przylegał do brudnego ciała
Nic nie miało wartości w chwili
Metafizycznej odnowy

Sekunda

Wisiało ciało
Na sznurze pływało
Nikt nie wiedział, jak to się stało,
Co właściwie ludzką psychikę złamało
Ciało wiecznego spokoju zaznało,
Gdy na sznurze długo zdychało

autor

TalOSan

Napisany: 2005-08-11 Dodano: 2005-08-11 14:52:26

Ten wiersz przeczytano 481 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie