Własny grób

Byłm

Przeszedłem już tak wiele
pokonując ogrom przeciwności losu
wierząc coraz pewniej , że
życie jak puzle się poukłada
nie dbając nawet o swych przyjaciół

Zbity jak pies w budzie zamknięty
przez wasz cholerny śmiech
czuje się dziś jak zmarły człek
stawiając kolejną świeczke na swój grób...

Gdzie ta pamięć o dawnej miłości ?
Najmniejszy płomień samotności
powoli w ciemności gaśnie
nie ma słów w powietrzu
jednak wiem że dziś nie zasne ...

Otworzyłem trumnę by spojrzeć w gwiazdy
oczekując przyjścia którejś z was
poczekam bo tak bardzo kochałem was
by w deszczu , na mrozie , cierpieć , trwać ...

Byłm .... marzenią ...

autor

Delvier

Napisany: 2006-11-01 Dodano: 2006-11-02 00:05:42

Ten wiersz przeczytano 357 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie