WNUCZEK I EMERYTKA

Ten kto goni gorliwie za przyjemnością, nieszczęśliwym trafem ją wyprzedza. (Ambrose Bierce)

Pewna emerytka z miasta weźmy Łodzi
prządką kiedyś była, lecz nie o to chodzi.
Przez lata – pół kopy, pył, kurze wdychała,
w końcu marną rentę od państwa dostała.
Taką, za co godnie ni żyć, ni umierać,
co jej pozostało? - Buty pododzierać.

Kiedy tak dumała nad swym marnym losem,
wnuczek się pojawił z malboro pod nosem.
Cera oliwkowa - prosto od solara,
mowa nowomodna: Spoko, jara, nara.
Otworzył lodówkę, co babcia w niej trzyma?
Mortadela, kiszka?, Nie dla mnie wędlina.

I prawie by było bez końcowej puenty:
Babcia nie ma piwa?! To wyskakuj z renty!
wwp.

A smutna to bajka kiejby nie świąteczna, wszak ludzka natura nie zawsze jest grzeczna. wwp.

autor

wwp.

Dodano: 2008-12-26 09:24:27

Ten wiersz przeczytano 1178 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bajka Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie