Wnusia Alusia
Największa radość śliczniutka wnusia
Słodkim uśmiechem od progu wita
Taka rozkoszna mała Alusia
Zaraz cię kusi-- pokaż mi -- pytać
Pokaż mi jaka duża jest Ala
A ona główką kręci -- nie zrobię
Wnet się swej babci cieszyć pozwala
I w górę rączki podnosi obie
Zapytam -- gdzie jest moja Alusia
W serduszko swoje paluszkiem stuka
Powiedz Aluniu.... a jak kaczusia
Kwa kwa -- dla Ali to żadna sztuka
A gdy zapytam gdzie jest twój tata
Oczka się iskrzą diamentu skrami
Tańczy radośnie sroczka skrzydlata
Wodzi za tatą w krąg oczętami
Mama -- zawoła jak jej coś trzeba
No bo wiadomo po to są mamy
Każdy przychyla Alusi nieba
Bo tak ją bardzo wszyscy kochamy
Komentarze (23)
Znam to wszystko z autopsji. Nie ma milszych postaci
na ziemi od wnucząt. Niestety później dorastają.
Czasami wyrastają im również różki. Ale cóż. Ale
pięknie opisałaś tą swoją Alusię.
śliczny wiersz o Alusi..nie wiem czy o Twojej
wnusi...bardzo pięknie napisany..wszystkie Alusie
kochamy....
Prawda nie ma nic słodszego na troski jak niewinny
uśmiech małego czlowieka ktory choć mały to tez na
miłość czeka on nasze goi rany i tak bardzo jest
kochany.
przychylaj nieba kochanej wnusi i pisz takie piękne
wiersze
Ciepłym sercem napisane uczucie do wnusi :))
zazdrościć tylko takiej babci! Serdecznie pozdrawiam+!
Aż mi sie ciepło na sercu zrobiło z powodu tej uroczej
Alusi.Ten wiersz nie potrzebuje miodu w komentarzu.Ma
go już w sobie....+
Każde dziecko jest słodkie,a gdy się patrzy na ich
reakcje na niektóre pytania ,można sie uśmiać i
wzruszyć bo bo to taki słodki człowieczek ,który w tej
małej główce ale już kombinuje.Pozdrawiam
pewnie śliczna jest i kochana przez cała rodzinkę :))