Wołanie z Czachtic

Jednoosobowa widownia
Za krwawą kurtyną
Jako jedyna widzi i słyszy
Jęki wyjącego obłędu

Przy towarzyszących pochodniach
Odczytuje woń złych czynów
Metaliczny smak żelaznej dziewicy
Smagania nożyc w powietrzu

Krople potu przygniatają ciało
Pościel płonie koszmarem wyobraźni
Nagle sen ten dziwny przerwało
Jak gdyby ciche wołanie z Czachtic

Blada na swym posłaniu
Uspokaja się w drżących słowach
Wciąż czując zapach metalu
„Śpij już, nikt przecież nie woła...”

autor

.siostra.nożownik.

Dodano: 2007-04-28 12:50:23

Ten wiersz przeczytano 846 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie