Wolność nas odurzy

Słysząc polityków trele tak radosne,
to czuję że zima wreszcie nas porzuci.
I będziemy witać upragnioną wiosnę,
ciesząc oczy kwiatem, i żalem nie smucić.

Powrócą bociany z tobołkami dzieci,
zaklekocą siejąc darem upragnionym.
A słońce ciepełkiem miasteczka oświeci,
płacząc nad obrazem przez zimę niszczonym.

Roztopią się lody co skuły krainy,
spłyną wodnym szałem, cichnąc na nizinach.
Dając do spokoju wyraźne przyczyny,
wszak od niepokoju wyrosła nam wina.

Łąki zazielenią każdy wolny skrawek,
kret stworzy pagórki użyźniając ziemię.
I wszędzie legniemy kryjąc sobą trawę,
jako nudy chętni spracowane plemię.

Wolność nas odurzy swoim spowolnieniem,
oby tylko dała szanse do radości.
A słysząc te trele…pal licho cierpienie,
byle nie zabrakło tej wiosny miłości.

B-c 9/02/2009

autor

Grand

Dodano: 2009-03-21 10:30:13

Ten wiersz przeczytano 490 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie