Wrześniową porą

dymy z kartofliska wiszące nad polem
gdzieniegdzie na jeża przycięte ściernisko
zmarszczki wyorane na zagonu czole
wszystko nam oznajmia że jesień już blisko

w fioletowy ornat przyodział się wrzesień
napełniając serce nostalgią i smutkiem
czas żałoby nastał po gasnącym lecie
w nocy chłodem wieje dni już takie krótkie

sieć babiego lata przez wiatr potargana
srebrzy się na trawy pożółkłych perukach
las spalony słońcem cały w złotych plamach
niebo łzy ma w chmurach - jesień do drzwi puka

autor

bjedrysz

Dodano: 2011-09-08 11:16:15

Ten wiersz przeczytano 804 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie