Wschodni wiatr...

gwoli wyjasnienia....17 lat na obczyznie...to ludzkie-zatesknic!

Cieplutka tesknota powialo od wschodu,
a pewna juz bylam, ze wiatru nie bedzie.
Zmacily sie we mnie najczulsze wzruszenia,
rozkosze zapachow, dokola i wszedzie.

Nie pora rozwazac, dlaczego, byc moze,
bo zycie nam samo pisze kalendarze,
nie powiem,ze gorsze, bo nie znam juz lepszych
lecz klamia, ze kiedys, byc moze...pokaza.

I wieje na przekor ten dziwny wiatr wschodni,
co zwykle w tym czasie chlodem przychodzi,
mysli mi placze w wirze niespokojnym
i slonce zmylone na zachodzie wschodzi.

A juz by mi pora odpoczac nareszcie,
zaczerpnac powietrza, wzrok nacieszyc swiatem,
tylko ten wschodni myslenie wciaz miesza
przynoszac tesknote barwnym, wonnym kwiatem.

autor

Maeuslein

Dodano: 2006-10-09 00:13:38

Ten wiersz przeczytano 629 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie