Wyplakac zal.

Znowu dzien nastepny zasuwa kurtyne
i znow w moim secu ta zlowroga cisza,
noc juz sypie gwiazdy, krzyk bolu gdzies kona,
prace zaczynaja zglodniali kloszardzi.

Nadaremno zmuszam mysli rozbiegane,
by na dnie poduszki polozyly glowe
wszystkie sny zwoluje na jakies spotkanie
lecz sie usmiechaja polgebka polowa.

Drwia i szydza ze mnie krople diamentowe,
ktore nie wiem czemu taka struga plyna,
wstrzymuje na sile szybkosci ich biegu
lecz one najchetniej w koroneczkach gina.

Niech noc sie juz skonczy i odejdzie ciemnosc,
bo mi znowu ranek myslenie przestawi,
slad odeszlych zalow na poduszce biednej
krysztalkami soli twe imie zostawi.

autor

Maeuslein

Dodano: 2006-10-11 00:11:10

Ten wiersz przeczytano 471 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie