wspólny krok …

Cała wieczność, ta pod rękę, już za nami
dzisiaj pełna śmiesznych górek i dolinek
a my dalej jacyś tacy rozkochani
dalej żarem płonie nasz kominek.

Odpłynęli pod własnymi już żaglami
by się zmagać w wielkim życia oceanie
nieobecni, jednak zawsze będą z nami
mamy ciągle ich zabawki i czekanie.

No i świerszcza mamy co gra nam w kominie
na swych skrzypkach nowe ciągle trele
no i kota co to w marcu zawsze ginie
no i spraw nieważnych jeszcze bardzo wiele.

Wędrujemy razem dalej rozkochani
wyciągając wciąż od życia ślepe losy
rzadziej jednak już krok mylę z krokiem Hani
no i rzadsze też już teraz moje włosy.

10.12.2006

autor

miech

Napisany: 2006-12-10 Dodano: 2006-12-13 07:14:13

Ten wiersz przeczytano 576 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie