DURNA

słowo żyje tak jak mu każemy

Mój dziadek miał to słowo co myło tak jak mydło
i którym rzucał śmiało jak coś mu nad to zbrzydło
gdy świat mu się zatracał w bezsensach i absurdach
to wtedy go oczyszczał tym prostym słowem- Durna.

Potrafił też mój dziadek na różnych swych zakrętach
gdy mu argument szczery przegrywał przy wykrętach
i prym zaczęła wodzić namiętność jakaś bzdurna
poskładać ładu klocki tym prostym słowem - Durna.

I kiedy się pojawiał czas wichrów, burzy, nocy
i wisiał ciężkim dymem i łzami wszystko moczył
a zwykły dzień radosny dławiła furia chmurna
to niebo swe oczyszczał tym prostym słowem - Durna.

I widzę że mój dziadek to facet z tęgą głową,
że umiał sobie w życiu odnaleźć takie słowo
co zło wszelkie chłonęło niby gąbka poczwórna.
Więc biorę je dziś w spadku. Jest moje. DURNA

podsumowując długą i ciekawą dyskusję

autor

miech

Napisany: 2006-12-14 Dodano: 2006-12-14 07:05:57

Ten wiersz przeczytano 536 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie