Wspomnienia

www.eveninger.net

Dywan z opadłych liści mych wspomnień
Szeleszczy cichutko pod mymi stopami.
Wśród nich są te stare – tak kruche, tak cenne
I nowych tysiące – wciąż lśnią kolorami.

Te drugie bez smutku podnoszę z podłogi
I zbliżam bezdusznie do świecy płomienia.
I patrzę jak płoną – z początku powoli –
A ogień łapczywie je w popiół zamienia.

I nie żal mi wcale tych zdarzeń minionych,
Zbyt drogo mnie wyszły te szczęścia okruchy,
Zabrały zbyt wiele... Niech spłoną i zginą!
Wyrzucam je z myśli bez łez i bez skruchy!

Zaś stare zachowam na zawsze w swym sercu,
Pomiędzy kartami mych uczuć je skryję,
Bo dają mi siłę, bo dają natchnienie,
Bo dzięki tym skarbom ja wciąż jeszcze żyję...

Styczeń '05 Z tomika "Słowa z pozoru łatwe"

autor

Marcin Wieczorek (Eveninger)

Dodano: 2008-06-20 00:11:12

Ten wiersz przeczytano 518 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie