Wspomnienia jak rozbite szkło
Usiadła samotnie...
w miejscu, w którym go poznała...
wsłuchala się w cisze...
łzy wylewała....
sklejala rozbite wspomnienia...
w jedna całość...
były jak szkło...
raniły jej serce...
wiedziała, że straciła go już na
zawsze....
teraz pytanie..
najczesciej zadawane....
dlaczego...?
co zrobila zlego...
co było źle...
był w kazdym jej snie...
w kazdej sekundzie zycia...
nadalaw zyciu smak....
...a teraz...
ta nagla utrata wszystkich barw...
melodia bez slow...
głucha i obojetna pustka...
Tak piekne bylo zycie...
gdy on goscil w nim...
teraz ona już nie żyje..
....tylko istnieje...
Tam gdzie Cię poznałam... napisałam ten wiersz... ...bez Ciebie życie nie jest już takie same...:( prosze...wróć...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.