Wspomnienie.

Tamten jak halny wiatr przeleciał,
serce i duszę omotał w impecie.
Ot, jak pył marny – w pył się rozleciał;
na drodze życia, uczciwym zakręcie.
I jakież o nim zachować wspomnienie,
- te chłodne umizgi, i zimne spojrzenie?
Był jak zorza polarna, choć piękna,
ale złowroga i posępna...
Ten - jak promień słoneczny
swym łagodnym blaskiem,
rozproszył mrok wieczny;
noc uczynił brzaskiem.
I tak ja przy n i m – w niemym zachwycie
słyszę nazbyt głośne,
mego serca bicie.

19 lat miałam gdy ten wiersz pisałam.

autor

basias

Dodano: 2010-07-02 21:45:51

Ten wiersz przeczytano 411 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie