wspomnienie

ten wiersz juz kiedys tu byl ale z przyczyn osobistych musialam go usunac

Pamiętam jakby to wczoraj było
Jej serce coraz słabiej biło
Tak samotnie leżała
Nostalgia, rozpacz od niej wrzała
Nikt nie wiedział czemu taka była
A ona po prostu z miłością się biła.
Mówił: marzenia się spełniają
A napełnieni miłością ludzie się kochają
Nie było szczęśliwszych na ziemi ludz
Oboje czekali aż nowy dzień się zbudzi
Pragnęli do końca we dwoje być
Bo bez siebie nie umieli żyć
I nagle jak bańka mydlana
Miłość zniknęła a w sercu była pusta polana
On wyśmiał tą miłość
W sercach obojga nastąpiła złość
Tak piękne uczucie co w sercach ich biło
Przestało istnieć lecz tylko po to by mocniejsze zagościło
Oboje jeszcze bardziej się kochali
Ale by znów nie zepsuć tego się wycofali
Choć nie potrafili bez siebie żyć
To razem też nie umieli być
Wreszcie zwątpili w istnienie miłości
Teraz w sercu smutek gości
I pamiętam jakby to wczoraj było
Jak jej serce coraz słabiej biło
I widzę co dzień jak przed grobem jej klęczy
I sumienie swoje męczy

autor

mon ania

Dodano: 2007-12-12 14:22:55

Ten wiersz przeczytano 542 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie