Wspomnienie

Siedzę w księżycowej ciemności
Może płacze z prawdziwej miłości
Sam w swojej cichości
Wsparty nadzieją przyszłości

Przecieram oczy do snu łaknące
Ze łzami niezmiennie walczące

Czekam na cud zapomnienia
Nim nadejdzie fala zmęczenia
Pochylam głowę nad grobem wspomnienia
Które umiera w chwili zwątpienia

Wreszcie nad ranem myśli nieustające
Odchodzą jak dychy błądzące

Miłości, co nie znacz cierpienie
Oddal ode mnie zgubne marzenie
Nadziejo ty znasz me pragnienie
Które wyraża błyskiem spojrzenie

W czerwieni porannego chmurzenia
Pozwól odnaleźć magię istnienia

Czekam pod moimi gwiazdami
Przyjdź do mnie z zamkniętymi oczami
Wtul się objęta mymi ramionami
Zaśniemy razem zetknięci ustami...

autor

Vanilliowy

Napisany: 2005-01-02 Dodano: 2005-04-25 23:49:04

Ten wiersz przeczytano 375 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie