...wspomnienie lata...
ile jeszcze mogę znieść? niepewność obezwładnia mnie...
pamiętasz ten czas ?
we wspólnym niebie
na jawie śniliśmy
szczęście pachniało wokół nas
wtulona w Ciebie
Twe imię szeptałam
tysiąckroć je wypowiadałam
M....moje kochanie
tęskniłam
gdy byłeś przy mnie
słowami pieściłeś me ciało
ciągle mi było mało
oczu wpatrzonych
ust obietnic składających
na zawsze razem
pocałunków gorących
jak lipcowe słońce
dłoni delikatnie muskających
niedoskonałości ciała
w bezruchu oniemiała
płakałam
szczęścia łzami
drżałam spleciona w uścisku ciał
myślałam: chwilo trwaj
nie chcę już bez niego żyć
całym mym życiem się stałeś
dlaczego odszedłeś tak nieoczekiwanie ?
miłości pozostawiając gruz
2 października zabrakło sił
by walczyć
by ze mną być
wsiadając do pociągu
wrócę mówiłeś
stukot kół
tęsknoty kurz
łzy w mych oczach zostawiłeś
czułam, że widzę
Cię ostatni raz
już nie ma naszych gwiazd
splecionych dłoni
rozpalonych ciał
jest pustka
ogromny żal
stojący w miejscu bezczas
jakbyśmy byli szczęśliwi, gdybym nie kochała Cię wcale...
cashmir
Komentarze (7)
piękne wspomnienia miłosci i smutne jej
pożegnanie...niestety z tą miłością czasami tak bywa,
że tylko łzy po niej zostają i tęsknota...
ladny wiersz:) plusik+
Aż łezka kręci się w oku , tak bardzo bolesne są Twoje
słowa. Utracona miłość stała się weną pięknego
wiersza. Z całego serca życzę szybkiego zapomnienia.
"A ty się temu nie dziwisz, wiesz dobrze co byłoby
dalej..." No tak, gdyby się wiedziało...
droga Kaszmirko, nie bierz tego tak tragicznie : tego
kwiatu na pól swiatu!
Wrócę mówiłeś, całą we łzach zostawiłeś, lecz
przeczucie mówi, że to ostatni raz, w pamięci na długo
zachowasz jego twarz. Smutne pożegnanie.
Na nic rozpacz i zwątpienie, to typowe zakończenie.