Wspomnienie Proza

Siedząc w swoim ulubionym fotelu, patrzyła na majestatyczne topole rysujące się na tle lekko zachmurzonego nieba. Myśli jej pobiegły do czasów, gdy była młodą dziewczyną…
Niebo zaróżowiło się pierwszymi promieniami świtu, gdy jeszcze senna rozejrzała się po niewielkim pokoju. Drobinki kurzu schwytane w snop światła , połyskiwały kolorami tęczy i tańczyły w jego blasku. Powietrze w domu, przesycone było przyjemnym aromatem świeżo upieczonego chleba. Jego grube pajdy o złotej skórce, połyskiwały apetycznie na białym obrusiku. Z przyjemnością wbija je w zęby, rozkoszując się wspaniałością smaku, popijając chłodnym mlekiem. Kot, który do tej pory spokojnie drzemał, przeciągnął się z rozkoszą na całą długość, po czym usiadł u jej stóp i cierpliwie czekał na swoją kolej poczęstunku. Na zewnątrz wszystko tętniło życiem. Sroka, z zawziętością dziobała porosty oblepiające dach. Jaskółki, śmigały beztrosko po bezchmurnym niebie. Gdzieś w oddali za rzeką, niosły się tony melancholijnej muzyki granej na akordeonie. Spływała ona ku rozległej łące, na której znajdowało się kilka koni. Dwa z nich, przeskakiwało przez przeszkodę pod okiem dozorującego je masztalerza. Ich rozwiane grzywy i ogony, przedstawiały wprost niesamowity widok. Inny, luźno uwiązany do olchy leniwie skubał trawę. Inny jeszcze, stojący przy płocie , położył swój srokaty łeb na żerdzi, zamknął oczy i cicho pochrapywał. Za ogrodzeniem wąski strumyk rzeki, wydawał się niekończącym się wężem. Lekka bryza szumiała wśród traw . Od czystej wody bił przyjemny chłód, a pobliskie drzewa dawały cień…
Gdy chłodna rosa opadła na spragnioną ziemię, powróciła do rzeczywistości. Jedna z kropli, cicho stoczyła się po jej policzku.

Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2014-02-15 Dodano: 2014-02-15 10:23:59

Ten wiersz przeczytano 1362 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie