Wspomnienie przeszłości

Noszę w sobie setki wspomnień,
W sercu płonie wielki płomień,
Możesz zgasić go westchnieniem,
Rozpalić na nowo gorącym spojrzeniem.

Jak feniks z popiołów odradzam się na nowo,
Zacierając wspomnienia, szukając spełnienia,
Tak wiele razy odrzucono me uczucie,
Bym miał siły teraz, sam je odrzucę.

I tak raz biegnę ku światła strudze,
Raz stąpam po życia szarej ułudzie,
Szukając wciąż barwnego strumienia,
Który w swej toni twarze ludzi rozwesela.

Teraz czuje, biegnąc zieloną łąką,
Gdy wśród liści przemyka się słonko,
Co znaczy żyć naprawdę, wśród koloru nadziei,
Pośród zabawnej gry światła i cieni.

Wzrok podnoszę ku niebu, biegnąc ku lepszemu,
Po drodze gubię setki przykrych wspomnień,
Wiatr we włosach wznieca na nowo wielki płomień,
Wiem już, że chce być zawsze tylko przy Tobie.

autor

DanielS

Dodano: 2004-08-20 12:45:49

Ten wiersz przeczytano 662 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie