Wstrzymajcie dech...

Zatkajcie uszy, wstrzymajcie dech,
to co wam powiem obudzi śmiech.
Ale ten straszny, grozą drażniący,
i całą prawdę wyniszczający.

Zakręcę wiatrem z samych czeluści,
ze stresu każdy co ma popuści.
Zazgrzyta w trwodze resztek zębami,
a sny zostaną przykrymi snami.

Ciemność zapadnie otuli chłodem,
gnić też będziecie pokryci smrodem.
Strupy zalepią ręce i nogi,
wzywać też darmo możecie bogi.

Nikt się nie zjawi, z pomocą żadną,
kiedy demony do duszy wpadną.
Wygryzą chętnie małe kosteczki,
liżąc żyłeczek cienkie niteczki.

Rozerwą ciało z wszelkiej całości,
gdyż zapomniały w sobie litości.
Będziecie jęczeć, błagać, skowytać,
i nikt o pomoc już nie zapyta.

Bo jej nie będzie, zniszczona trwale,
w tym opętańczo tanecznym szale.
Zatkajcie uszy, wstrzymajcie…ech,
już mnie ogarnia wariacki śmiech.

Że tak daliście się otumanić,
w świat wymyślony łatwo wciskani.
To nie istnieje, to jest fantazja,
do napisania wiersza okazja.

A co to szkodzi, kiedy czasami,
ktoś chce zabawić kilku słowami.
I poprowadzi tak swe myślenie,
by innych wciągnąć…śląc przerażenie.

autor

Grand

Napisany: 2008-07-22 Dodano: 2009-04-08 10:25:07

Ten wiersz przeczytano 435 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie