Wszyscy musimy umrzeć

Nie ma żadnej wymowy
Wieczny nikt nie będzie
Każdy w swój grób zstąpi
A zaś w proch się obróci

Robaczki z skóry zwleką
Kości rozdrobnią
Członki rozwleką
Aż całkiem spróchnieją

Nikt nie zazna dnia ni godziny
Każdy do grobu musi
Prochem jesteś
I w proch się obrócisz

Gdy do Ziemi powrócisz-2007-07-24

Bez miłości
Gdy wschodzi słońce na horyzoncie
przenika chmury,aby nas zobaczyć
i powiedzieć nam 'Dzień dobry'
Ogarnia nas wtedy ciepło
i promienny nastrój
Gdy zachodzi,znika światło
Jego miejsce zajmują ponure cienie
panuje ciemność,chłód
i samotność za dniem

Jak kropla wody daje kwiatu siłę
by podniósł się z omdlenia
tak odrobina miłości
może uleczyć drugiego człowieka
aby mógł odzyskać
utraconą odwagę życia

Bo

bo bez miłości człowiek jest niczym
jest nic niewart-jest wielkim zerem
Serce jego staje się kamieniem
Bez miłości jest się żywym trupem
umarłą istotą
Jak dziecko
które nie doznało miłości-zamarza
Tak młody ptak
wyrzucony z gniazda-umiera 2007

Po ci tyle złości

Choć ludzi miłość łączy
To rozczarowań wiele jest
Tu na tej ziemi
Jest więcej łez,bólu i skarg

Jak blisko śmierć
Musi przejść obok nas?
By człowiek zrozumiał
Swój los

Ile lat trzeba giąć kark?
By móc stać się
Człowiekiem

Więcej jest miłości w Niebie

Miejmy nadzieję że
Niebo miłość nam da

A póki co,jesteśmy
Tu na tej ziemi
Dopóki nie pochłonie nas
2007-08-21

autor

nea

Napisany: 2014-01-25 Dodano: 2014-01-25 07:16:12

Ten wiersz przeczytano 528 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie