Wszystko może być takie piękne

Nie łkaj tak przejmująco
grzechotko szamana
Piękna jest chwila zadumania
Słucham głosu, w ciszy beż szemrania

Usiadł na kamieniu motyl barwny
Kolorowa chwilka , jakże krucha
Nie mam nic do stracenia
Radości oczekuję, we mnie tylko skrucha

Bać się szczęścia, bać się wierzyć w bajki,
Szczęście – to spotkać świt ...o zmroku
Sklejam skorupy zdarzeń, jasnych i mrocznych
jak rozbity dzban stojący na oknie

Strach i marzenia, czułość i tęskne uczucia
Bać się miłości, żałować że jej nie było
Jak spędzić życie, cierpiąc za nic
Zgadywać co los przyniesie z marzeń granic

Nie tracić łez których inni nie widzą
Nie rzucać monety zgadując jej stronę
Obrażać się na siebie, wyjdź ze swej skóry
Gdy spłonie cale życie niepotrzebnie

Marnuje słowa których nikt nie słyszy
Maluje obrazy, i chowam w ciemnej niszy
Nie słyszę oddechu, nie czuje ciepła innych rąk
Wszystko zamglone, beznadziejny krąg

Zrywam się z pościeli, odrzucam nieprzyjemny sen
Nie słyszę łkającej grzechotki szamana
Biel ścian, na oknie wazon w nim pelargonie
Obok ona, ukochana trzymająca moje dłonie

Autor:knipser- slonzok

autor

slonzok

Napisany: 2011-04-18 Dodano: 2011-04-20 06:36:18

Ten wiersz przeczytano 405 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie