Wtedy świat będzie pełen miłości
Idzie ulicą biedny człowiek,
podarte łachmany ma na sobie,
z głodu w żołądku mu przywiera,
czy poda ktoś, choć kromkę chleba?
Bogaci pychą się unoszą,
dumnie w różowych okularach,
tak bardzo kasa ich rozpiera,
nędzarza nikt nie zauważa.
Wędruje żebrak zasmucony,
chciałby na chwilę odpocząć,
nie ma już siły kroczyć,
jest głodny i spragniony.
Podchodzi do niego dziewczyna,
podała strawy i coś do picia,
rzekła nieśmiało, nabierz sił panie,
twoja włóczęga będzie trwać dalej.
Dopóki ludzie obojętnie patrzą,
na krzywdy ubogiego człeka,
tak długo ty będziesz się tułał,
szukając kromki chleba.
Kiedy człowiek, człowiekowi poda dłoń,
każdy doceni twój ból okropny,
dając ci jeść a nawet kąt,
wtedy świat będzie pełen miłości.
autor
Ola
Dodano: 2013-08-30 09:02:04
Ten wiersz przeczytano 2752 razy
Oddanych głosów: 71
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (64)
Mam taką nadzieję...Pozdrawiam:)
Zawsze jeśli ktoś prosi o jedzenie, to kupuję, lub
daję.Mialam tylko kilka takich przypadkow, gdy ktoś o
to prosił. Często proszono o pieniądze na chleb, kiedy
chciałam kupić, co potrzeba, odmawiano.Kiedyś dawalam,
potem widziałam alkoholowe zakupy. Ale kiedy ktoś
rzucił podanym chlebem, zamiast pieniędzy na chleb
postanowiłam już nigdy nie dawać kasy.Łatwo poznać
prawdziwego biedaka.Chętnie weźmie coś do jedzenia i
pozdrowi.
bardzo bym chciał żeby tak bylo serdecznie pozdrawiam
ps napisze coś za jakiś czas obecnie mam troszke
problemów
Oby tak było:) Pozdrawiam