Wujek Kaziu

pamięci mojego wujka, który nauczył mnie czerpać radość z ciężkiej pracy

Kiedy będziesz już w niebie
poproś Boga o kawałek ziemi,
żeby móc znowu siać i zbierać.
Bez tego nawet tam żyć nie potrafisz...
A kiedy przyjdę na spotkanie,
pójdziemy znów razem na pole
i spod naszych stóp skowronki
uciekną, jak kiedyś.
Otrzemy pot z czoła i mrużąc oczy,
zachwycimy się prostotą świata.
Tak niewiele człowiekowi potrzeba
żeby żyć w pełni.

autor

kwidzyn

Napisany: 2015-10-28 Dodano: 2015-10-28 22:09:38

Ten wiersz przeczytano 588 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie