Wybacz
wybacz, dziś nie czas
na pisanie wierszy
(może nigdy go nie było)
wybacz, wczorajsze zwierzenia
niczym spowiedź duszy
(może to było przesłuchanie)
wybacz, te smutkiem
myśli zasnute
(może dowcipem się staną)
wybacz, tak po ludzku,
że po prostu nudzę
przyznam szczerze,
taki mam dziś humor
obwisły
sama w to nie wierzę,
że wyżalam się tobie,
czemu – tego nie wiem!
proszę …… wybacz mi (jej, jemu,
nam, im) sobie!
autor
Roma1002
Dodano: 2009-02-07 00:08:54
Ten wiersz przeczytano 1307 razy
Oddanych głosów: 42
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Tak bardzo bym chciała, usłyszeć ten wiersz w
wykonaniu autorki. Czytam kolejny raz ............
pięknie brzmi. Podoba mi się... Myślę, że całkiem
niepotrzebnie zastosowałaś nawiasy.... Przeczytaj mi
sama. Tak bardzo bym chciała......... :)
Najtrudniej chyba sobie wybaczyć. Ciekawy wiersz na
plus.
zeby latwiej bylo sie dogadac to czasem trzeba
wybaczyc uraze by porozumienie osiagnac...
No dobra,ale co ja mam Tobie wybaczać skoro mi nie
wlałaś nic za skórę,no ale dobra-dobrze jest jeżeli
się umie wybaczać,ale jeszcze lepiej jeśli się umie o
wybaczenie zwrócić,coś nieźle to połączyła w swoim
wierszu..powodzenia
Jak zawsze przebaczanie jest wielka cnotą-pozdrawiam!
No i znowu utrafiłaś w moje samopoczucie.
Dobrze jest móc wyżalić się wierszem i mieć komu.
"wybacz, a i tobie wybaczone będzie"... proste, a
jakie trudne niekiedy... jakiś psychiczny dołek?
jeśli, wielu poda rękę... niezwykle melancholijny w
przekazie, pełen wewnętrznej pokory wiersz...
no wlasnie wszyscy mamy potrzebe zwierzenia, nie
wiedzac, jak bedzie odebrane owe zwierzenie, czy to
nie zostanie powodem do wysmiewania sie, do plotek...
a jednak chcemy wyrzucic z siebie ciezar... jestem za
/wyrzucilabym obydwa znaki zapytania, zdania moim
zdaniem nie sa pytajace.
bardzo mi się podoba sposób wykonania...ciekawy
wiersz...
Chwila, która dźwięczy, wtedy można usłyszeć własna
duszę. Niepokój i zmęczenie...Bardzo wymowny wiersz
wybaczam i nie myslę, żebys zanudzła, bo piszesz swoim
sercem, moze i nie jest czas na wiersze, gdyż to chyba
nie ta epoka, nie czas na sentymentalizm i romantyzm,
lecz na pogoń i stres, a wyżalić czasami się trzeba:)
głowa do góry:)
Zrobilo sie metalowo- przytulnie i intymnie, choc sie
nie zgadam. To dzis trzeba pisac, wena uwielbia takie
nastroje. Jeden dzien bez poety to wiecznosc w
kopiowanej rzeczywistosci. Pozdrawiam i gratuluje
Wybacz wszelkim gadułom świata, że wolą rozłożyć swój
ból, pragnienia, radości na pół i inni niech się też
przejmują. Prawda bije z wiersza.
trzeba mieć w sobie pokorę żeby tak pisać..