Wybrać i udźwignąć słowo

"Wybrać i udźwignąć słowo".
02.02.2018r. piątek 11:37:00

Wybrać i udźwignąć słowo
Może być zastanowieniem się jak żyć pobożnie,
Bo pewna deklaracja normalności
Jest autoportretem świętości,
Która jest zawsze i niezmiennie pro life.
A wybierając się na wycieczkę do strażnika skarbów
Stajemy się wojownikami tego, co nam wolno
W obliczach prowokacji i niepotrzebnej reakcji.
Stanąć na czele jakiegoś sądu też można,
Ale w wykonywaniu jakiegokolwiek osądu
Trzeba respektować nie tylko prawo silniejszego,
Ale i tego drugiego.
Możemy wybierać pomiędzy przemijającymi
Schematami tego świata,
A bliskością, która wzywa,
By nie znikały leki,
A to, co nadaje ton Europie i światu,
By stało się pomnikiem
Zdolnym udźwignąć słowo.
Ty nie jesteś filozof,
Ale wiesz, że nowość i siła
To takie przybycie nie zawsze Chrystusowe
I nie zawsze pełne wsparcia,
Bo przecież naturalne jest to,
Że wiele podziałów ze strachem nie zwycięża.
Strach staje się górą,
Bo wiatr ze wschodu.
A rachunek sumienia z ekumenizmem
To dwie niedopasowane pary kaloszy.
Są pewne impulsy,
Bo mistyka jest dla wszystkich,
Ale tak jak nie ma jednej psychologii
Tak można powiedzieć, że kiedyś życie zwycięży,
Zwycięży ze śmiercią.
Cnota, czy też liberalizm
Nic tego,
Nic tego nie prowadzi do świętego spokoju,
Gdyż obecne, te nowe tchnienie
Staje się niekoniecznie zatruciem dobrem.
Nie przyłożą ręki,
Oby do zła,
A nie do dobra,
Bo wiadomo wielu jest wspaniałych
W ich własnych wyobrażeniach,
Którzy gdzieś w krainie pamiętnika
Reformują starość i radość,
Które są karą dla grupy domniemanego wsparcia.
Prawda z Miłości płynie
Stąd też należy zachować uśmiech dziecka,
Którzy wierzy rodzicom,
Oby wyposażonym w słowo,
Które przybliża niebo.
Bywają cuda zawarte w oczach,
Ale zazwyczaj jest to trudny przeciwnik,
W zabójczej szczerości, w której nawet słabi wstają z mocą.
Nie odgrzewajmy koalicji jak starego kotleta,
Ale pielęgnujmy wolę życia,
Bo kwestią czasu jest nowy slogan,
Który rzuci cień nie wiadomo gdzie,
Chociażby na Hollywood.
Strach mówi, że ma wielkie oczy,
Nawet nie mówi, bo to widać,
A słowo kłamstwa jest w labiryncie
Pozostających dusz,
W takim zawieszeniu,
Unosząc się w nieważkości swojej wagi.
Zapachniało świeżością,
Bo kończy się pewna historia,
Która nadzwyczajnie
Wydostaje się jak korzenie z czaszki.
A Ci przerośnięci tęsknotą
Usłyszą albo aplauz, albo buczenie,
Ale my tego nie doświadczymy,
Bo miód na serce
Pojawi się jak olbrzymi powstaniec.

Serdecznie dziękuję, pozdrawiam :)

autor

AMOR1988

Napisany: 2018-02-02 Dodano: 2018-02-06 12:29:50

Ten wiersz przeczytano 685 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie