Wygasła scena

Kurtyna opadła, spektakl przeminął, aktorzy wrócili do domu,
Scena wciąż żyje, tylko samotna, i nie potrzebna nikomu.
Gra była przednia, sceny zabawne, aktorzy publiczność zdobyli,
Widzowie zachwyt w sercu schowali, wielkimi brawami, ich nagrodzili.

Reżyser nową sztukę wystawi, i nowych aktorów zbierze,
Czy gra ich będzie również wspaniała? Czy znów laury odbierze?
Być może znajdzie lepszych aktorów, którzy grać będą cudnie,
Lecz czy potrafi tak zespół stworzyć, by nie zagrali nudnie?
Być może nowa sceneria zabłyśnie, w lepszych, ciekawszych odcieniach,
Być może nowe, akty tej sztuki, na długo zostaną w wspomnieniach.

Co było na scenie, co działo się w duszy, każdego tej gry aktora,
Co czuli i czują, co im zostało, gdy przyszła rozstania pora?
Pogodzić się muszą, że to tylko scena, na której nie zawsze grają,
Rozstać się muszą, ale czy wiecznie? Czy kiedyś się razem spotkają?

Monice - Reżyserce szkolenia - PPT Bełchatów

autor

Mariusz Młotkowski

Napisany: 2006-11-23 Dodano: 2006-11-30 08:58:38

Ten wiersz przeczytano 579 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie