Wyssano ze mnie życie:(

Upadam na ziemie,chcę podnieść się,
nie mam oparcia i znów jest źle.

Wyciągam rękę, nikt nie chwyta jej,
wypowiadam słowa, a one od ścian odbijają się.

Krople wiary i siły skapują każdego dnia,
brak mi już bandażów na opatrzenie ran.

Jak siebie przeżyć mam, pytam sama siebie,
a w środku głuche echo i resztki nadziei,
że coś może jeszcze się zmieni.


Upadam na ziemie, chcę kolejny raz podnieść się,
już nie wyciągam ręki, podnoszę kij,
podpieram się,
wstaje,
utykam, lecz idę dalej,
nie wiem tylko jak daleko dojdę
...
nie mam już sił.

autor

zapalka

Napisany: 2009-04-17 Dodano: 2009-04-17 15:03:17

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie