Wystawa psów

Dedykuję kochającym psom

Międzynarodowa wystawa psów w Świętochłowicach

Poszedłem, bo to blisko mego domu, kupiłem bilet z psią mordką –wszedłem olśnienie
pies na każde skinienie
Duże, małe, bez pcheł i z pchłami, białe łaciate, jak to między psami
Jedne szczękały, inne mordki trzymały na zamek będąc frezurowane, inne nie dbały o to wcale
Od boksu do boksu przemierzam wystawę, i na ocenę nawet się nie, ważę,
kudłate o brązowych wstęgach, inne golutkie trzęsące się z zimna.
Przy każdym piesku i ogromnym psie – one ładne z fryzurą, zanadto w mundurki obcisłe
Każdy boks dla innej rasy, a tych psich ras co nie miara,
arystokratyczne imiona, od prostych nazw wara
Podobają mi się te i tamte, skłonny jestem je pogłaskać,
ale czy to wiadomo, z kim do gościa jeden gryzie , drugi liżąc mlaska
Nasyciłem wzrok tymi psimi pięknościami, trafiłem do boksu, gdzie, tacy jak ja, mężczyźni sami .
Do tego konkursu może przystąpić osoba dorodna, postawna, prosta jak struna – i nie mającej na sobie ptasiego pierza, sierści, lekko na piersiach owłosiona
Spełniam warunki – nie mam na sobie pierza i sierści, włosów parę mam na piersi
Rozebrali mnie do połowy, na łeb kaganiec i powróż na szyję zwaną z psiarzy smyczą,
latam po wybiegu, jurorzy poważni inni się śmieją
Aportuję, poszczekuję na niby, podnoszę nogę jakbym chciał siki.
Głosami, ci od wyceny pytają o rasę i narodziny,
szczekam że jestem Ślązakiem od urodzenia a pieskiem od chwili do konkursu przystąpienia.
Podaję łapki, gnam za rzuconą kością , i powiem prawdę pragnę wrócić do ludzi, i być ubrany, nie straszyć nagością.
Deliberują a jest nas mężczyzn psów co najmniej wiele, jurorzy palcem wskazują na mnie i jednomyślnie nazywają mnie czempionem,wystarczyło niewiele
Dostaję medal, dyplom i kość jako zagrychę – wychodzę z wystawy a tu ci od aparatów , z notesami - boże ja z tego pewnie nie wyjdę.
Pytają kiedy byłem za pan brat z suczką i jakiej była ona rasy, i
czy wylęgły się z tego jakieś małe bobasy.
Oczy mnie bolą od fleszów tych panów, krzyczę mam dyplom i order jako pies, jako czempion, ale żywy jestem mężczyzną,
Macham ręką oni się nigdy nie odczepią
Proszę popatrzeć na foto, na nim ja czempion- rasa górnośląska –ogon jak barwna wstążka
Na piersi, bez sierści srebrna oznaka czempiona, dyplom bez mojego nazwiska – wielka dla mnie oznaczonego szkoda
Opisałem mniej więcej moją przygodę na wystawie rasowych psów, czempionie do mnie od dzisiaj mów
Wracam do domu w kieszeni order i dyplom wstąpiłem po kwiaty do kwiaciarni, kto to widział dziś,
by mieć order, dyplom a do domu bez kwiatów przyjść.

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2013-06-01 Dodano: 2013-09-01 08:04:34

Ten wiersz przeczytano 906 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie