WYZWOLIŁAM SIĘ

Siedzę pod drzewem w ciemności skąpana
Delikatnym dotykiem przez wiatr pocieszana
Me dłonie rozłożone w geście poddania
Oczy wpatrzone w to co zostało z naszej miłości
I szepczę do Ciebie po raz ostatni

Zamknęłam w swych dłoniach to co nigdy nie wróci
Zamroziłam oddechem cały nasz świat
Powiesiłam na szubienicy z naszych wspólnych chwil
cierpienie
łzy
i strach
Ułożyłam Twe pocałunki do snu
w szkatułce zapomnienia
Krzyż przeszłości zdejmuję ze swego ramienia

Zmykam oczy swe
Odpływam w sen
I już nie boli mnie brak miłości Twej

autor

katharis

Napisany: 2007-03-20 Dodano: 2007-03-21 00:04:56

Ten wiersz przeczytano 414 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie