wahadło (impresja)

Wyjdź na ulicę
W otwartych oknach figlarne welony
kryjące strupiałe oblicza domów
Słońce uparcie pryska kroplą zachodu w szyby
i stają się witrażami kościołów bez mszy

Ponad tobą gołębi ukłon nieba
W przydomowych ogródkach tętent tęczowej krwi
żywodzwiękiem nigdy nie słyszanego śmiechu księżyca
Światło dalekiej przestrzeni
ukołysane brzękiem owadzich organów
w zielonej hosannie drzew

Duszna pora
nabrzmiała kantatą ptasich gardeł
zapisaną w katalogach przestworzy
Biała brabancka koronka akacji
rzucona w miodną rzekę nocy
umykającej echem szelestów kocich łap

Płonące wahadło czasu powoła świtem nowe życie
Ranek niebo osadzi na ziemi
budzonej krzykiem ludzkich pragnień
_________________

autor

la.dotta

Dodano: 2007-03-21 00:04:33

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie